|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Byście
pamiętali"
Co mi da żyć nie osiągając nic??!
Iść przez życie prosto, bez postojów, skrzyżowań...
Urodzić się - coś pięknego
Życie - nieskazitelny dar Boga...
Nie być kwiatem, który oczy cieszy!
Móc radować zagubiona duszę!
I to jest właśnie moja droga,
Która iść chcę choć nie muszę..
Schować głęboko gdzieś swe ego
By nikt go nie ujrzał, nie zranił nikogo.
Milczeć by każdy usłyszał
Płakać by nikt nie widział
Wypełniać radością życie
Odkopywać zasypane pustka dusze
Żyć!!
Byście pamiętali
Byście wiedzieli, że nie
Przeszłam przez życie -
Pusto i skrycie...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Co skończone"
Tworzyć o tym co
skończone
Przeminęło, a wspomnienia rozwiane
To wszystko jakieś takie pomylone
Dziwne, takie nieokreślone, pogmatwane...
Było, minęło, życie dalej się toczy
Czas przemija, nienaruszony mechanizm życia
Każde z nas swoją drogą kroczy
Pilnuje tylko swojego bycia... na tym polega
uczucie?!
Chyba nie!!
Chwila zapomnienia, ułamek zagubienia
Aż nie wiemy co w koło dzieje się...
A w życiu jest tyle do zmienienia...
Ale to co było już skończone, może dobrze, bo...
Albowiem ja tu żyję...
Ty gdzieś tam z dala
I znów obudzę się jak zawsze- rano
Cztery ściany mojej monotonii będę wychwalać...
I dobrze
I tego trzymać się trzeba
Wznosić marzenia aż do nieba...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Chodź"
Jedna kropla, a w niej cały świat...
Życie się toczy, kreci jak koło..
Milion kropel, a jednak prosto tak
Ale...
Jak tu iść wesoło?!
No jak?!
Gdy tak inaczej...
Szaro, ponuro, a jednak przyjemnie;
Nie powiem, ze mi dobrze (raczej)
Choć pulsuje radość we mnie...
Teraz pytanie: Gdzie tu Bóg?!
W kwiatka płatku, w ptaków śpiewie,
Nawet tam gdzie najciemniejszy róg!
W kroplach deszczu, w wiatru powiewie.
Wszędzie...
I nigdzie zarazem
Gdyż bólu pełno, żalu i smutku
A wiec idźmy przez życie razem,
Idźmy powolutku!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Słowa zapomniane"
Co zrobić
Gdy wszystko czarnym się wydaje???
Gdy bliska Ci osoba wrogiem się staje????
Co począć z przyjaciół słowami
Gdy w ich ustach stają się kolcami???
Brak wiary
W lepszy poranek
Powodują słowa zapomniane...
Bo nic tak nie boli,
Niż brak przyjaciela w niedoli...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
"Pryśnie"
Problemów na ziemi jest bez liku
I wciąż nie ma dobrych wyników .
Ciągle człowiekowi czegoś brakuje
więc w głębi ziemi tego wyszukuje.
Planeta traci, a jemu wciąż mało!
Na dodatek myśli, że nic się nie stało.
I tak człowiek mając wszystko
Robi co może by życie prysło...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
© Copyright by
Publiczne Gimnazjum nr 1 im. Stanisława Marciniaka w Warce
|
|
